ทำไมการเจ็บริดสีดวงไม่เท่ากัน
1 อายุของตัวโรคเป็นช่วงแรก ๆ จะแค่รู้สึกว่ามันเป็นแล้วนะ ริดสีดวงมาเยือนชั้นแล้วนะ แต่อยู่ ๆ ดีขึ้นเอง เลยไม่ใส่ใจต่ออาการโรคที่เป็นอยู่ เพราะคิดว่ามันหาย ความจริงคือไม่มีทางหาย มันแค่สงบ รอเวลาระเบิดดั่งภูเขาไฟ
2 ตัวโรคมีขนาดแค่เล็กน้อย ไม่มีอาการแทรกซ้อนใด ๆ แค่จี๊ด ๆ รำคาญเป็นบางเวลา หรือแค่รู้สึกขึ้นมาบางเวลา ไม่กระทบการใช้ชีวิตประจำวัน
3 ตัวโรคมีภาวะแทรกซ้อน เช่น หลอดเลือดดำโป่งพอง เลือดคั่ง ผนังทวารอักเสบ ผนังทวารฉีกขาด เลือดออก หัวริดสีดวงแตก ฯลฯ เหล่านี้ จะเริ่มมีอาการเจ็บปวดเกิดขึ้น
4 ตัวโรคมีขนาดใหญ่ พองตัว เลือดคั่งมาก ๆ กดปลายประสาท ทำให้เจ็บ ปวด แสบร้อน นั่งลำบาก เดินเหินไม่คล่อง ขับถ่ายแล้วเจ็บปวดรวดร้าวดังสายฟ้าฟาด หรือ แสบร้อนดั่งไฟรนตูด
5 ไม่เจ็บเลย แต่ตัวโรคเป็นมานานมาก ๆ ชินกับอาการ จนรู้สึกว่า มันคือส่วนนึงของร่างกาย " เธออยู่กับฉัน ฉันก็อยู่กับเธอ เธอมีฉัน ฉันก็มีเธอ " อาการแบบนี้ น่ากลัวที่สุด เพราะ ตัวโรคมักจะใหญ่ เคยอักเสบจนชินชา เพราะปลายประสาททำลาย และถูกกดทับ จนไม่ค่อยรู้สึกรู้สาอะไรมาก และคนไข้ประเภทนี้มักรู้ตัวเองดีว่าเป็นริดสีดวง แต่อยู่กับมันได้ เลยให้มันอาศัยอยู่ในร่างกายตัวเอง กลายเป็นภัยเงียบ ที่ก่อโรคอันตรายมาก
โบราณเรียก " โรคกิน "